ΛΟΓΟΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

    Οι επενδυτικές ευκαιρίες μέσω των κεφαλαιακών αγορών βρίσκονται σε ανοδική τροχιά τα τελευταία έτη. Εκτιμάται ότι το συνολικό ύψος της ρευστότητας στις κεφαλαιαγορές του κόσμου σήμερα κυμαίνεται στα 13 με 14 τρισεκατομμύρια δολάρια. Σταθερά ανοδική βαίνει η συγκεκριμένη τάση και στην Ευρωζώνη, εκεί όπου τα επενδυτικά mm funds έχουν μετοχές συνολικής αξίας περί τα 1,6 τρισεκατομμύρια ευρώ στους ισολογισμούς τους στα τέλη του 2023. Οι παραπάνω αριθμοί είναι φυσικά το αποτέλεσμα της μεγάλης αναζήτησης κεφαλαίων σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από διάφορες οικονομικές μονάδες (ώριμες, start-up, νεότευκτες κ.ο.κ.) σε ένα περιβάλλον, το οποίο γίνεται όλο και πιο δυναμικό και ανταγωνιστικό σε παγκόσμιο επίπεδο. Χαρακτηριστικό των αυξημένων αναγκών χρηματοδότησης για τις επιχειρήσεις κάθε είδους, είναι και το ύψος του ιδιωτικού χρέους στους οργανισμούς πίστωσης της Ευρωζώνης, το οποίο ξεπέρασε κατά το 2023 τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ, δημιουργώντας νέο υψηλό δεκαετίας, με εξαίρεση την περίοδο της πανδημίας του covid.

    Στο πλαίσιο των θεσμικών επενδυτών, το 80% περίπου των funds, ξεκινά με την παραδοχή (by the Funds Rulebook), ότι επενδύει σε εταιρείες με χρηματιστηριακό ISIN, ορατές στα παγκόσμια δίκτυα χρηματοοικονομικής πληροφόρησης (Bloomberg, Reuters κ.α.). 

    Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό, ότι τη συγκεκριμένη προϋπόθεση, δεν τίθεται μόνο για λόγους ορατότητας, αλλά ταυτόχρονα και για λόγους αξιοπιστίας των εξεταζόμενων επενδυτικών προτάσεων, καθώς ο μέσος fund manager θέλει να αισθάνεται ασφαλής, ότι η αιτούσα εταιρεία, η οποία μπορεί να εδρεύει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από αυτόν,  είναι πραγματική, λογοδοτεί κάπου και συγκεκριμένα σε μια χρηματιστηριακή αρχή, τηρεί διαδικασίες διαφάνειας, τα στοιχεία της αποτελούν αντικείμενο ανοιχτής εξέτασης, κατά συνέπεια είναι αξιόπιστα, κ.ο.κ. . 

Στην παραπάνω πραγματικότητα, έρχεται να προστεθεί και μια ακόμη αλήθεια σε όρους πρακτικής.

Για να προσεγγιστεί με σοβαρότητα και πιθανότητες επιτυχίας ένας δυνητικός επενδυτής, είτε πρόκειται για fund, είτε για ιδιώτη, η αιτούσα πλευρά θα πρέπει να παρουσιάσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τρία βασικά έγγραφα  :

• ένα ενδελεχές και με βάση τα διεθνή πρότυπα Επιχειρησιακό Πλάνο με ορίζοντα πενταετίας, το οποίο απαραίτητα θα συμπεριλαμβάνει την ανάλυση του ανταγωνισμού, το πλάνο marketing και το financial model με όλες τις παραδοχές κερδοφορίας και ταμειακών ροών,
• μια Έκθεση Αποτίμησης του παραπάνω Επιχειρησιακού Πλάνου από Ανεξάρτητο Εκτιμητή και 
• τέλος μια Έκθεση Νομικού Ελέγχου, στην οποία θα παρουσιάζεται τόσο ο φορέας όσο και ο κλάδος που δραστηριοποιείται.

    Δυστυχώς για τους ίδιους, οι συντριπτικά περισσότεροι επιχειρηματίες, συνοψίζουν τις προσπάθειες προσέγγισης κεφαλαίων με προχειρότητα και στις καλύτερες των περιπτώσεων με ένα PowerPoint μερικών σελίδων, συνοδευόμενο από ορισμένους πίνακες 5-6 σειρών με αστήρικτες παραδοχές εσόδων και κερδών. Και γι’ αυτό και αποτυγχάνουν.  

Εάν όμως, κάποιος επιχειρηματίας κατορθώσει να αντιληφθεί την παραπάνω πραγματικότητα και προχωρήσει στο στήσιμο ενός πλήρους φακέλου, ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει τα παραπάνω, στην πραγματικότητα θα έχει φθάσει να καταβάλλει το 70%-80% του κόστους της εισαγωγής των μετοχών του σε μια χρηματιστηριακή αγορά, ενώ θα έχει καλύψει το 80% με 90% του περιεχομένου ενός πλήρους Ενημερωτικού Δελτίου που απαιτείται για την αίτησή του. Είναι λοιπόν άτοπο, να μην προχωρήσει σε μια κίνηση ολοκλήρωσης, η οποία θα του δώσει πρόσβαση σε μια τριπλάσια παγκόσμια αγορά διαθέσιμων κεφαλαίων, από εκείνη που θα μπορεί να απευθυνθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Πέραν όμως της δυνατότητας που δίνεται σε μια εταιρεία να απευθυνθεί ως εισηγμένη πλέον στα διεθνή pool κεφαλαίων, η πρακτική αποδεικνύει ότι στη διαδικασία της εισαγωγής της, μπορεί να βρει τα αρχικά κεφάλαια, ή τουλάχιστον μέρος αυτών,  μέσα από τον στενό κύκλο του ίδιου του επιχειρηματία, ήτοι από τους φίλους, τους συνεργάτες, τους συγγενείς, τους πελάτες και τους προμηθευτές του.

Η δυνατότητα αυτή αποκτάται από την επιχείρηση, καθώς η εισαγωγή των μετοχών της εταιρείας ‘απενοχοποιεί’ τον ιδιοκτήτη της να στραφεί στους παραπάνω κύκλους, καθώς :

• οι επενδυτές πάντοτε επενδύουν πρώτα στον άνθρωπο που θα αναλάβει να τρέξει μια επιχειρηματική ιδέα και μετά στην ίδια την ιδέα, άρα είναι λογικό να επενδύσουν σε κάποιο που αποδέχονται επιχειρηματικά και αναγνωρίζουν τις ικανότητές του, 
• η ίδια η εισαγωγή, σηματοδοτεί ένα παραπάνω αναπτυξιακό βήμα για την κάθε επιχείρηση,
• ο επιχειρηματίας δε χρειάζεται να μπει σε διαπραγμάτευση με τους δυνητικούς επενδυτές αναφορικά με την τιμή διάθεσης της μετοχής του, καθώς αυτή ορίζεται/εγκρίνεται από έναν πραγματικά ανεξάρτητο τρίτο, δηλαδή από το Διοικητικό Συμβούλιο ενός Χρηματιστηρίου και 
• φυσικά το προφανές, ότι οι μετοχές που θα λάβουν, πέραν της μερισματικής απόδοσης που μπορεί να δώσουν, υπάρχει η δυνατότητα να γράψουν και υπεραξίες στο χρηματιστηριακό ταμπλό, ως ένα  διαπραγματεύσιμο επενδυτικό προϊόν.

    Καταληκτικά, η εισαγωγή μιας εταιρείας, που ενδιαφέρεται για την εύρεση νεών κεφαλαίων, σε μια χρηματιστηριακή αγορά, δεν είναι μια κοστοβόρα επιλογή, είναι μια επενδυτική επιλογή σε όρους profile, σοβαρότητας και αξιοπιστίας. Είναι μια επιλογή-μονόδρομος..